Hoe gaat het nu eigenlijk met JOU?
Die vraag krijg je vast niet zo vaak.
Als zorgdrager heb je constante zorg voor een geliefde of naaste en dit doe je waarschijnlijk met je volle hart.
Maar wordt het soms niet wat veel?
Durf je neen te zeggen als je emmer dreigt over te lopen?
Voel je je soms alleen en verloren?
Neem je de tijd om naar je eigen rouwprocessen te kijken?
Kom je nog aan jezelf toe?
Aan dingen die je leuk vindt en je deugd doen?
We gaan op zoek naar wat jou opnieuw rust biedt, blij maakt en voldoening geeft.
Maar we kijken ook naar wat eruit mag, wat geschreeuwd of gevoeld mag worden,
of wat gezien of gehoord wenst te worden.
En waar je hart of ziel nog naar verlangt om te ervaren in dit leven.
Want als je dicht genoeg bij jezelf blijft met wat je doet,
word je niet alleen een gelukkiger persoon
maar ook een betere zorgpartner.
Omdat velen onder jullie die ik spreek, zichzelf niet beschouwen als mantelzorger,
terwijl je het volgens de definitie en 'het beleid' wel degelijk bent.
Je vindt wat je doet niet zo buitengewoon dat het een aparte benaming verdient,
of je hebt helemaal geen voeling met de term, soms zelfs eerder weerstand.
En dit terwijl wat je doet zo waardevol is - niet in het minst voor ons
zorgsysteem - maar ook heel veel van je vraagt.
Dus ik vind het vreemd dat het over JOU gaat in al die studies en beleidsnota's,
over jouw belang en jouw kwetsbaarheid, maar dat jij dat zelf nauwelijks merkt.
INDIVIDUELE COACHING
Langdurig zorgen doet wat met je lijf, met je hoofd en heel specifiek ook wat met je hart.
Op een bepaald moment heb je het gevoel dat het je overspoelt.
Je kan allerlei fysieke klachten zoals slapeloosheid, spanningsklachten of vermoeidheid ervaren. En tegelijk voel je misschien ook wel emotionele klachten zoals stress, angst of depressie.
Ook je sociaal leven komt in het gedrang. Je hebt steeds minder vrije tijd en ruimte voor vrienden of voor zelfontplooiing. Je lijkt als mens steeds meer te verdwijnen, omdat je dingen moet loslaten. Je kan minder gaan doen en moet de dingen vaak anders doen.
Je worstelt ook met zingevingsvragen zoals: Wat nu met mijn leven? Wie ben ik geworden? Waarom
overkomt ons dit?
En toch wil je verder blijven zorgen, uit liefde. Maar je voelt heel hard dat je het anders wil.
Dit is een aanbod:
- voor wie zich hierin herkent en een duidelijke JA voelt op de vraag of je het anders wil.
- voor wie bereid is tijd en ruimte vrij te maken om hiermee aan de slag te gaan.
- voor wie zorg wil dragen zonder zichzelf te verliezen.
- voor wie de eigen verlangens opnieuw wil leren kennen of ze terug een plaats wil geven.
- voor wie zich vrijer en blijer wil voelen in de zorgrelatie en daarbuiten.
- voor wie, net als ik, gelooft dat ook hieruit mooie dingen kunnen ontstaan.
- voor iedereen die langdurig zorg draagt, officieel of officieus, gezien of onzichtbaar, . . .
Copyright © Alle rechten voorbehouden
